Nikt tego nie nauczy w szkole, w pasmanteriach też dokładnie nie wiedzą o co chodzi, w ogóle temat nie jest specjalnie popularny, ani atrakcyjny. Tylko niewielu speców wie, o czym mówi, bo też nie wszyscy mają dostęp do sprawdzonych produktów i technologii hafciarskich, ale doświadczywszy kilku słonych porażek z podstępną dzianiną, bogu ducha winnym polarem czy nawet po prostu naszywką o owalnych kształtach, przekonasz się na własnej skórze, że warto zgłębić temat i posiąść tę wiedzę tajemną – co z czym, kiedy i jak stosować.

Najłatwiejszym sposobem dla zrozumienia, że haftowanie nie może obejść się bez stabilizacji materiału, jest wyobrażenie sobie wyszywanego wzoru jako szczególnej konstrukcji zakotwiczonej w podłożu, jakim dla haftu jest materiał, z którego powstała odzież - koszulka, czapka, dżinsy. Dopiero zobaczona w powiększeniu struktura tkaniny czy dzianiny i rozpierające ją od środka brutalne wkucia ostrych igieł, przeciągnięcia naprężonych nici czy nałożone na siebie warstwy podszycia i płaszczyzny wielowarstwowych ściegów, pozwalają zrozumieć walkę sił, którą musi zrównoważyć dobrze dobrany hafciarski podkład. Idealna stabilizacja daje solidną konstrukcję nie naruszając przy tym walorów podłoża – materiał, na którym haftujemy nie może zostać trwale usztywniony, bo odzież straci swoje walory techniczne i estetyczne. Zdawałoby się najprostsze rozwiązanie – podklejanie włókniny, termoliny, czy termofolii nie jest w hafciarstwie dobrym rozwiązaniem do stabilizacji. Znajdziemy na rynku wiele typów włóknin krawieckich stosowanych z powodzeniem w szyciu, jednak zastosowanie ich do haftu okażą się poważną pomyłką.

Flizelina, papier hafciarski, włóknina bezklejowa – takich określeń możemy szukać dla materiałów powstałych z włókien syntetycznych, równie nierozciągliwych we wszystkich kierunkach, nie tkanych (non-woven), produkowanych jak papier czerpany i podobnie wyglądających. Takie flizeliny są najtańsze w produkcji i najpopularniejsze. Różnią się bardzo gramaturą, rozciągliwością, strukturą. Mogą być sztywne lub miękkie, gładkie lub puchate, łatwo wydzieralne albo przeznaczone do wycinania nożyczkami, a mogą też same znikać bez śladu pod rozgrzanym żelazkiem lub rozpuszczone w wodzie. Jakie są najlepsze?

W tym cały problem. Dobierając niewłaściwy podkład, płacimy podwójnie – pieniędzmi i własną reputacją. Dlatego starajmy się pamiętać o tym co najważniejsze: flizelina hafciarska musi być nierozciągliwa i stabilna we wszystkich kierunkach, dostatecznie zwarta i gęsta, odporna na rozrywanie pod uderzeniem igły, wygodna w dalszym użytkowaniu odzieży jak noszenie przy ciele, pranie i prasowanie.